Vandaag zou je 24 zijn geworden. Vandaag ben je 24 geworden in het hart van een ieder die je vanaf 11 September 1987 heeft gekend. Vandaag ben je 24 in mijn hart, al heb ik je nooit bewust gekend, ik was te jong om besef te hebben van wat er afspeelde om me heen.

Vannacht had je 24 geworden, in het bijzijn van je oom en tante, die vast je favoriete oom en tante waren geweest, net als je nichtje vast je favoriet had geweest, terwijl we er toch meer hebben. Had je, net als ik, elke kans aangegrepen om bij ze langs te gaan, of had je elk weekend op stap geweest met vrienden, of misschien bij je vriend geweest? Had je het derde deel van de theater en caberet voorstelling bezoekende club geweest samen met je nichtje en mij?

Had je… Ieder jaar zijn het de ‘wat als’ en ‘had je’ vragen die terugkomen. Maar misschien moeten we ironisch blij zijn. 10 jaar geleden hebben terroristen op jou verjaardag de wereld voorgoed veranderd. Ieder jaar word dat op jou verjaardag herdacht.Misschien had je het ongepast gevonden om op die dag een feestje te vieren. En als wij, je familie, vandaag op je verjaardag misschien niet vrolijk zijn, maar droevig, is er niemand die de link legt met jou verjaardag, maar er vanuit gaan dat het met 9/11 in America te maken heeft.

Niet dat we ons schamen, je broers komen er openlijk voor uit dat ze een zusje hebben, dragen je naam met trots voor altijd op onze borst, we schrijven op internet over je, zoals je vader al jaren doet, je vader heeft je nu zelfs een eigen hyves gegeven, en je maakt er ontzettend snel vrienden.

Ironisch blij kunnen we zijn, over wat je niet hebt meegemaakt. Daar waar je bent hebben ze vast geen oorlog, derde wereld, economische crisissen en ellende. Vandaag zijn al die dingen toch ondergeschikt aan het verdriet en de gedachte aan jou. Maar dichterbij, in onze eigen familie, zijn er ook turbulenties geweest afgelopen jaren, en misschien moeten we blij zijn dat je die ook niet mee hebt hoeven maken, al had je vast een enorme steun voor ons allen geweest.

De dingen die je niet hebt meegemaakt, wegen nooit op tegen de dingen die je mee had moeten maken. Er zijn gelukkig nog altijd genoeg leuke dingen die je had mee moeten maken. Die wij allemaal mee hadden moeten maken, samen met jou. Misschien vind je het verkeerd, misschien ben je boos op me om de gedachte, maar ik zal degenen die de fout hebben gemaakt, die jou uit ons leven heeft gehaald, nooit kunnen vergeten. ‘Een fout is menselijk’ dekt nooit de schade die is aangedaan. Het is geen haat, maar ik hoop niet dat er iemand is die vergeving van me verwacht ten opzichte van deze situatie.

Ieder jaar probeer ik iets te maken, te schrijven, als kado voor je verjaardag. Dit jaar kwam het idee min of meer van je vader, die me vroeg een filmpje te maken voor je hyves. Dat deed me denken aan een project dat al jaren in de kast ligt, sinds een goede vriendin van me overleed. Ook wij planden een filmpje, omdat ze zo dol was op muziek, en net als ik van Queen. De text is een en al raakvlak met Jou, en haar. Het project ligt al lang in de kast, omdat ik het samen met haar partner wou doen, en we tot nu toe niet sterk genoeg waren om er voor te gaan zitten. Vandaag hebben we het alsnog gemaakt, voor jou, en voor haar. En toevallig toepasselijk, in het jaar dat Freddy Mercury 65 had geworden. Een gedicht, dat ook al jaren in diezelfde kast ligt, moet ook nog af worden gemaakt. Misschien iets voor 16 December, de dag dat we niet alleen aan je denken zoals veel andere dagen, maar ook weer even wat langer bij je stilstaan.

Tot die tijd een gedicht dat ik tegenkwam, dat ik heb geschreven in 2008, wat ik volgens mij nooit aan iemand heb laten lezen, maar dat ongetwijfeld over jou gaat.

Sluit mijn ogen, droom, en ik ben bij jou waar ik wil zijn.
Hoog in de wolken, weg uit de wereld van verdriet en pijn.
Weg uit de wereld waar het geluk niet kan tippen aan het geluk van waar ik nu heen zweef,
Naar een wereld waar er geen verdriet is zoals op de wereld waar ik dagelijks leef.

 

Spreid je vleugels, neem me mee, mee naar een plaats in de zon
Om te praten over alles dat we gemist hebben sinds het begon.
Praten, op een plaats waar geen druppel regel valt om onze in te halen tijd te verstoren.
Praten, op een plaats waar niemand dan de ander je woorden zal horen.

 

Blinddoek me, laat me de komende uren mijn ogen niet hoeven openen in deze koude nacht.
Laat me vannacht zeggen waar ik al die jaren lang mee heb gewacht.
Laat me de woorden spreken die ik altijd heb willen zeggen.
Laat me vannacht de tijd hebben om mijn gevoelens proberen uit te leggen.

 

Woorden zullen niet alleen zijn om je tot het besef te laten komen,
Woorden zullen net als  de tranen over mijn wang stromen.
Woorden zullen net als mijn vochtige, treurige ogen voor zich spreken,
Zodat je, als je alles bij elkaar optelt, mijn gevoelens zult weten.

 

Houd me in je armen, laat me de rust vinden die ik al die jaren heb gezocht.
Hier, dicht tegen je aan, op de plaats waar ik je in mijn dromen al zo vaak heb bezocht.
Waar we samen kunnen praten, lachen, huilen en troosten, al is het maar voor de schijn,
Dat is alles wat we hebben tot we over een aantal lange jaren echt voorgoed weer tesamen zijn.


Papa’s filmpje

Mijn filmpje:

PinPrint