Niet al te lang geleden ben ik lid geworden van de BNN. Niet eens zozeer voor de BNN zelf, al zijn hun programma’s natuurlijk ontzettend leuk, maar de ledendag was in Walibi, en daar was ik nog nooit geweest. Dat ik, door lid te worden van BNN, met een leuke korting daarheen kon, was mooi meegenomen. Boven alles was het gewoon een mooi excuus om met Shanna op stap te kunnen. Een beetje een mengeling van vriendin slash zus slash caberetstapmaatje slash vanalleswat maar eigenlijk gewoon mn favoriete nichtje.

Zaterdag ochtend, 7 uur. Ik open net mijn ogen, nadat de wekker me voor de zoveelste keer verteld dat ik eruit moet. Mijn telefoon gaat, een collega, of ik al wakker ben. Een uur of 6 geleden waren we nog aan de zuip, ik BaCo’s, hij aan de Flugel, op stap met collega’s en onze leverancier ijzerwaren. Even niet gedacht aan het feit dat ik alweer vroeg op moest, en ik ben al zo lastig met wakker worden. Thuisgekomen moest ik ook mijn ticket nog uitprinten voor Walibi. Uiteraard doet de printer het niet met de laptop, die na de overstap van Windstorm Pista naar Windbriesje 7, een stuk minder rot dan Pista, geen contact meer maakt met de printer. Zelfs de tickets stonden er niet meer op, maar gelukkig had ik nog een backup bij Dimitri staan. Enfin, ik moest printen. Tickets op een stickje, en de vaste pc boven die gelukkig wel print… Ik geloof niet dat ik voor 2 uur ‘s nachts sliep. En toen om 7 uur weer op. Snel alles bij elkaar zoeken, slaapdronken proberen uit te zoeken wat ik eigenlijk nodig had vandaag, en wat het weer ook alweer zou worden vandaag. Laat ik maar wat zwarts aan doen, en een vest onder mijn jas, en op naar de bakker voor een kopje koffie. daarna snel door naar het station, drinken halen voor mn nichtje en mij. Godnondeju, gaat de Appie To Go pas om 8 uur open, moet ik daar weer op wachten. Gelukkig was mn nichtje er al ondertussen, en konden we de trein in.

De treinrit zelf was een hel. Vertraging hier, storing daar. Ik geloof dat er op ons traject zeker 3 mensen last hadden van Septemberdepressie en zich lieten aanrijden door een trein. Het aantal ‘aanrijdingen met persoon’ dat we voorbij hoorde komen was bijzonder irritant.

Marc O Tics
Dames en *splash* heren. Door een aanrijding *tuuuuuuuuuuuuut* met een persoon *kedengkedeng* heeft de inter*flats*city naar Harderwijk een lichte *aaaaaah* vertraging van ongeveer 30 minuten…

Zooo onatent van diegene om dat in de spits te doen…
zaterdag om 9:44 · Vind ik leuk

Gelukkig kan ik zelf ook irritant zijn, en besloot ik na Utrecht via Facebook in te checken op elk station dat we tegenkwamen. Noog nooit iemand ingecheked? Bestaat nog niet? Prima, maken we die gewoon aan. Leuk, ik ken iemand die toen wakker was en vast de computer al aan had staan. Krijgt een melding op zijn desktop van elke activiteit op twitter en facebook, met geluid. Hardstikke leuk als je tussen 9.55 en 10.40 elf keer inchecked, dit telkens geliked word door je nichtje en een aantal keer word voorzien van commentaar.

Enfin, we waren in Harderwijk, en daar was het wel super verzorgd voor de Walibigangers, met eigen lijnbussen naar Walibi vanaf het station. Het was ook niet super druk ofzo, vlak voor onze neus ging een bus weg, zo’n dubbele met nog een verme kont eraan, top de nok toe gevuld met waarschijnlijk BNN leden. Even wachten dus maar op de volgende. Toen we daar in zaten was er nog genoeg tijd om nog wat dingen toe te voegen op Facebook.

Marc O Tics
Er mogen hier tractors over se busbanen. Overal borden voor palingrokerijen. De mensen praktisch onverstaanbaar. Totaal andere wereld hier. Welkom in tukkerland Harderwijk
Vind ik leuk · · Delen · Zaterdag om 11:15 via mobiel

Trekkers zoals ik dat dan moet noemen volgens hun, op de busbanen, een vestiging van de Karwei in een boeren loods. Echt een wereldreis gemaakt van het rijke Westen naar het Boerse Oosten, voor we door gingen naar Flevoland. Technisch gezien niet helemaal, maar boeiend. We waren in Walibi.

De Foto'sDe Foto's

Terwijl mijn nichtje het eten verzorgd, pak ik mijn telefoon er maar weer even bij om mijn facebook van een van de laatste berichten te voorzien voordat mijn batterij is uitgeput van al dat geFacebook en reisplanner checken, waarna iedereen even een vrije middag had van mijn sociale media terreur.

Marc O Tics
Toen ik door Harderwijk reed verwachtte ik eigenlijk half dat ik zeehonden en dolfijnen zou zien. Niet gebeurd. Wel een prachtig meer. Hier in Walibi moet wel ergens een kangaroe rondhoppen. Random thought: Ik weet uit ervaring dat kangaroebiefstuk ook erg lekker is.
Vind ik leuk · · Delen · Zaterdag om 12:49 via mobiel

Walibi en de BNN mensen die we zagen waren echt super. Ik heb me in de Goliath laten praten, wat echt een bijzondere ervaring was om eens te beleven.

De Foto'sDe Foto'sDe Foto's

Ik heb wel een aantal bekende mensen gezien. Britt bijvoorbeeld, een van de Bimbo’s uit the bush en Knock me out, kwam even Fucking ve.. Niet dus zingen. Wat een telentloze blonde trien. Gewoon een singletje opzetten, over je eigen stem heenzingen en dan nog missen. Niet kloppende tekst, te laat inzetten, missers volop.

De Foto's

Ik heb ook Speedo Roelvink gezien en die Jaap waar iederen zo vol van was tijdens een van die duizenden talentenjachtjes op tv laatste tijd. Het enige dat hij van mij had mogen winnen was The Voice Of Arrogance. Wat een arrogante kwal. Maar zingen kan hij dan weer wel. Twee DJ meiden waarvan ik de naam niet weet, maar draaien konden ze wel, en Valerio Zeno, die onder de praktisch onspelbare naam Phalerieau ook wel lekker plaatjes draait. Mijn missie van de dag was Nicolette Kluivers ontmoeten, maar die heb ik gemist en ook Patrick Lodiers heb ik niet gezien. Maar wel Geraldine, dus dat maakt een hoop goed. En een stel, ik denk toch halfdronken, zotten in een vreemde outfit. Hoewel ik er zelf ook niet al te normaal bijliep af en toe.

De Foto'sDe Foto's

Uiteindelijk was het een geslaagde dag, en vooral leuk om met mn nichtje op stap te zijn. Toen we eindelijk weer in Leiden waren om 20.30 nog even snel een klein kopje koffie gedaan bij Starbucks, waar ze een wel heel makkelijke manier vonden om te onthouden voor wie deze koffie ook alweer was…

De Foto'sDe Foto'sDe Foto'sDe Foto's

Koffie op, door naar haar ouders, waar de mijne ondertussen ook al waren, waar we de foto’s uitwisselden en we allebei eigenlijk instorten. Thuis dus snel naar bed, en Zondag niet eerder dan de middag wakker geworden, en lekker blijven doezelen tot begin van de avond, snel wat eten en de aanzet van dit stuk geschreven, Nog even tv gekeken en naar bed voor een nieuwe werkdag. Wat een leven…