Deel 2: De bedreiging aan het adres van SHM was niet nodig, of heeft geholpen. Hoe dan ook, mijn leraar belde me vandaag om mee te delen dat ik vanaf heden gediplomeert Knutselsmurf / Werkplaatstimmerman ben. Diploma word aangevraagd.
Dan was ik de vooruitzichten vergeten te vermelden. Met kerst natuurlijk de surprises bij Ieniemienie, en die nacht blijf ik daar slapen. De volgende ochtend pak ik de trein terug naar huis, om hier 2e kerstdag met mijn (beide) ouders, Jay en Neomi te vieren. En dat is extra leuk omdat ik die ochtend niet alleen, maar samen met Ieniemienie de trein naar huis pak. Samen met Ieniemienie en die andere vier ik hier mijn 2e kerstdag, en blijft ze ook hier slapen. Wat kan een Marc nog meer wensen voor Kerst?
Vrijdag 9 December.
Om even terug te komen op het vorige stukje, er lag de volgende dag inderdaad een dikke laag sneeuw in Brabant, en heb zelfs iemand met een sneeuwschuiver over zijn stoepje zien gaan daar, maar gelukkig hadden de treinen er geen last meer van en kon ik zonder problemen een weekend daar doorbrengen.
Afgelopen weekend was ik er weer en zag toen nog steeds kleine bergjes sneeuw liggen, al zullen het ondertussen wel bergjes ijs zijn.
Afgelopen weekend was het weekend van Sinterklaas bij Ieniemienie. Eigenlijk zouden we dan surprises hebben, maar een van de broers van Ieniemienie ging naar Thunderdome, dus ging het niet door. Het is verzet naar kerst, en dat komt mooi uit, want zo heb ik nog wat extra tijd om mijn surprise af te maken.
Ook leuk is dat ik steeds vaker daar mag komen, en ook steeds vaker mag blijven slapen. En ook over samen slapen word iets minder moeilijk gedaan. Ok, eerlijk is eerlijk, echt als het écht niet anders kan mag het, maar er hoeft in ieder geval niemand meer beneden te slapen. Als haar broer er niet is slaap ik op zijn kamer, en is hij er wel dan slaap ik bij Ieniemienie. Is best een redelijke deal, ik mag in mijn handjes knijpen, en dat doe ik dan ook maar. Hoewel…
Afgelopen weekend, het sinterklaas weekend, pakte nog leuk uit voor Ieniemienie. Van haar ouders kreeg iedereen een December Kraslot (Ik heb, net als vele andere, deze vrijwel meteen helemaal open gekrast, ik heb €2,50..) En voor Ieniemienie waren er een paar enveloppen met gedichten van Sint en Piet. De hints gingen richting haar droom die ze sinds een jaar of 2 heeft, een eigen katje. Eerst zou dat komen na de verhuizing, ze proberen hun huis te verkopen en kleiner te gaan wonen, en nu zou ze het vóór de Kerst krijgen, en mocht ik mee uitzoeken. Dat ik mee mocht zeiden ze op dezelfde dag als de enveloppen, maar daar gaat niks van komen. Want hoewel er op een gegeven ogenblik een hint kwam die de hoop op het katje deed vervliegen, dat het iets met een telefoon te maken had en erg verkouden was, bleek het uiteindelijk toch een katje te zijn. Het asiel waar zij uit komt word geplaagd door een epedimi van verkoudheid, en de katjes waren aan een kuurtje. De hint van verkouden was dus dat haar nieuwe vriendinnetje verkouden was, en dat het met de telefoon te maken had moesten we niet te letterlijk nemen, enige wat op die telefoon sloeg was dat er gebeld zou worden als het beestje opgehaald kon worden. Uiteindelijk ging dat ook niet helemaal goed, het beestje was dubbelgeboekt en Ieniemienie mocht een andere uitzoeken. Het nieuwe beestje is ook vrouwelijk, zelfde soort, ongeveer 8 maandjes oud en heeft uiteindelijk de naam Bibi gekregen. Dat lijkt verdacht veel op wat ik, en de rest die binnen een straal van 10 meter in de buurt van Ieniemienie verkeerde, en de mensen op MSN, heb moeten aanhoren. “Ieniemienie krijgt een poesje” en “Ieniemienie krijgt een Baby (op de meest kinderachtige manier uitgesproken)” zijn slechts een greep uit de veelvuldig herhaalde zinnen die de laatste paar uur van die Zaterdag en de hele Zondag uit Ieniemienie d’r mond kwamen. Marc werd zelfs Zaterdag nacht, toen hij half of bijna helemaal sliep, gewekt door Ieniemienie om te zeggen dat ze een baby kreeg. Maar verder hardstikke leuk voor haar.
Dan was er nog de kwelling die ze SHM (Stichting Hout & Meubel) noemen, ergens dicht bij het station in Woerden. Die kwelling was gister, herkansing van de toets die ik de vorige keer verziekt had, omdat die toets net midden in de crisis viel rond Ieniemienie. Deze keer voelde het wel goed, in het begin wel gespannen om een of andere reden, maar ging op een gegeven moment wel relaxed. Ik kan niks beloven, en kan niet op de zaken vooruitkijken, maar ik heb het gevoel dat het deze keer wel goed zit. Tijd zal het leren ben ik bang. Weet wel dat er een terreurmelding komt bij SHM te Woerden als ze me nu weer laten zakken. Eens kijken wat voor leuks je kan doen met hamers en tackers…
Na deze niet gemeende dreigementen aan het adres van SHM vind ik het wel leuk geweest. Au Revoir.
