Donderdag 1 Juni was het zover, de dag die alles in mijn leven zou veranderen. Nouja, overdreven gezien dan. Erg overdreven gezien. Ok, te overdreven voor woorden. Maar Marc werd 20. Geen 10 meer in mijn naam. 8 jaar van mijn leven heb ik doorgebracht met die 10 in mijn naam, waarvan 7 achter elkaar. Doordenkertje. Nu moet ik wachten tot ik 110 ben voor ik mijn 10 terug heb. Het is wat allemaal.

Natuurlijk neem je geen vrij van werk op je verjaardag. Waarom zou je, kost geld en kado’s kunnen wachten tot ‘s avonds. Maar omdat Ieniemienie Donderdag haar laatste examen had en dus nu vakantie heeft, de bofkont, kon ze blijven slapen en ‘moest’ ik Vrijdag vrij nemen. Donderdag dus maar half dagje gemaakt. Toch halve dag vrij op mijn verjaardag. ‘s Avonds kwamen mijn moeder, Ieniemienie en schoonouders tegelijkertijd aan en zo scoorde ik op mijn verjaardag €60 Euro aan Bol.com bonnen, die ik ondertussen heb verzilverd als korting op een nieuwe Ipod Nano die als het goed is morgen binnenkomt, een bioscoop bon, een DVD/CD bon van €5, een lekker eau de toilette spraytje (Tom Tailor Bodytalk, met bijpassende handdoek) een paar Axe aftershave flesjes en oordopjes. Vrijdag Ieniemienie mee uit eten genomen naar de Argentijn, wat erg gezellig en lekker was en waarna ik mezelf voor schut zette door €9,50 aan fooi te geven. Oeps.

De volgende dag redelijk uitgeslapen. Ik had een verjaardagsfeestje voor een bescheiden aantal mensen bedacht voor Zaterdag. In eerste instantie zouden we gaan BBQen, maar het weer leek een week van te voren niet beter te gaan worden. Daarom een wok gereserveerd. Het weer viel uiteindelijk best mee, maar wokken leek iedereen wel leuker en geeft mij ook minder rompslomp en afwas enzo. Dus alleen met Ieniemienie naar de stad en supermarkt voor hapjes en drankjes, en dan richting Zaterdag, de dag van het feest. Het was vroeg uit de veren om de eerste gasten te ontvangen. De eerste die aan zouden komen waren Marloes en Michael. En dat is inderdaad Dé Marloes ja. Die naam zien we hier ook wel vaker voorbij komen. Lange tijd na die 2 feestjes waar we elkaar toen al zouden ontmoeten is het er alsnog van gekomen, en kwam ze samen met haar vriend die op haar feestje waar uiteindelijk niemand meer kwam, behalve hij toen, mede mogelijk gemaakt door Marc (Trots trots)… Nouja, Marloes kwam samen met Mike naar hiero. Samen met Ieniemienie van het station opgehaald en toen hier rustig aan elkaar wennen, onder het genot van een (enigzins door mij opgedrongen) drankje en Panic Room DVDtje. Bijna aan het einde van de DVD kwam Kevin opdagen, en daarmee was de bende compleet.

En een bende dat het werd. Eerst met z’n allen de slaapplaats voor Marloes en Mike klaarmaken, hier op mijn kamer naast mijn eigen bed. Dat was al grappig genoeg, en het paste gelukkig net aan. Daarna allemaal met de bus. Marc werkt nooit met een strippenkaart dus de heenreis koste 2 keer zoveel, dubbel gestempeld. Maar het mag de pret niet drukken. Dat we ergens uit moeten stappen en dan te voet de weg moeten vinden, en natuurlijk verkeerd lopen, drukte de pret net niet, omdat we het toch vonden. En daarna was het eigenlijk 1 dolle boel. Heerlijk gelachen met z’n 5en in het restaurant. Tot ergernis van het tafeltje naast ons, waar een gezin onder leiding van de Surinaamse vorm van Beatrix even na ons plaatsnam. Menig boze blik is door ons lachend ontvangen. Ik meende zelfs een opgeluchte blik te zien aan de ‘serveerster’ toen die zag dat sommige van ons aan ons toetje bezig waren. “Gelukkig, die gaan zo weg” leek er bijna in haar voorhoofd te staan. Zo fout. Nadat de serveerster weg was gingen die mensen nog een keer toetje halen, en daarna ging de rest nog. En toen we klaar waren met eten zijn we nog lekker blijven zitten. Toen werd het iedereen wel een beetje teveel en zijn we, na een ietswat normalere fooi, richting de bus gegaan. Thuis alle flessen drank die Ieniemienie en ik Vrijdag hadden ingeslagen (Wat is het hier toch veel goedkoper dan bij ons!) uit de kasten gehaald en er nog een gezellige avond en nacht van gemaakt. Veel gepraat en gelachen tot Kevin richting huis ging en wij ook naar bed gingen.

De volgende dag moesten Marloes en Mike weer weg, en Ieniemienie en ik naar haar huis om een tent te testen, die niet goed bleek te zijn en niet getest kon worden. De nieuwe, wel goede tent voor een deel opgezet, maar het deel waar ik 3 weken in moet slapen heb ik nog niet gezien, dat blijft een verassing voor dit weekend denk ik. Helaas komt ook aan dit verlengde weekend een eind en moest ik vandaag weer werken. Vandaag, 6 Juni 2006. 06-06-06… 666… Menig mens bid zich vandaag een slag in de ronte, 666, het Duivelse getal. Bidden dat het beest waar in de Bijbel over geschreven word zich niet openbaart, want dat zou het einde van de wereld betekenen. Gelukkig is het zover nog niet gekomen. En dat is heel mooi, want 6 Juni 2006 is ook 17 maanden na 6 Februari 2005, de dag dat Ieniemienie en ik elkaar voor het eerst zagen, we samen de verlichte optocht bekeken, **Zoetsappige Censuur**