Het weer, het nieuws, mijn gezondheid… Als ik niet beter zou weten zou ik denken aan een bovennatuurlijk complot, dat dit allemaal met elkaar verbonden is, een grapje van God voor deze week. Want alledrie was het ronduit kut, en eigenlijk nog steeds. Het regende pijpenstelen, maar dat lijkt nu eindelijk een beetje te stoppen (klopt af). Weinig nieuws wat me boeide… Allemaal politieke propaganda, verkiezingsstrijden, ministers die het bijltje erbij neergooien omdat hun partij in de gemeenteraad niet genoeg stemmen krijgt. Jezus, ben je dan zo onzeker over jezelf? Die dingen zouden los van elkaar moeten staan, landelijk en lokaal. Ik bedoel, het CDA heeft ons landelijk Balkie gegeven, geloof niet dat daar veel mensen blij mee zijn. Maar het lokale CDA heeft wel redelijke plannen voor Leiden, wat je van de lokale PVDA niet kan zeggen. Tram dwars door een drukke winkelstraat, recreatiegebied volbouwen. Goed bezig joh. Maar who cares om die politiek anyway.

En dan hebben we mijn gezondheid. Dat is ook even bagger. Mijn gezondheid is altijd beetje afhankelijk van het weer geweest. Als het weer te snel omslaat, van warm naar koud of andersom, slaat mijn keel dicht, soort astmatische bronchitis noemen ze het. Om nou te zeggen dat het weer te snel is omgeslagen, nee, niet echt. Denk niet dat de snelle verandering van sneeuw in regen mijn weerstand heeft verpest. Als ik tenminste weerstand heb opgebouwd sinds ik dat weekend uit ben geweest. Hoe dan ook, het begon met pijn in mijn keel, beetje slijm in mijn keel, loop van de dag verdwenen, nergens last van. Volgende dag wat meer slijm en pijn, maar ging ook weer weg. Dag erna nog een stapje verder, tot ik schor werd en mijn stem verloor.

Ondertussen ben ik aan de zuigtabletten tegen keelpijn. Het slijm is onder leiding van enorme hoestbuien grotendeels uit mijn keel vertrokken. Hoestbuien die me schor maakte en op een bepaald moment mijn hele stem van me afnam gedurende een half uur. Wat zullen mijn collega’s blij zijn geweest, Marc een half uur stil. Weet bijna zeker dat ik op een gegeven moment bloed hoeste, maar waar dat vandaan kwam is gokken, ik heb die dagen ook bloedneuzen gehad waarbij bloed mijn keel in is gelopen en daarna weer ophoeste. Of mijn keel was kapot van binnen, kan ik me ook best voorstellen en mijn keel deed er genoeg pijn voor.

Maar goed, mijn keel is op het moment grotendeels slijm vrij, alles is vertrokken naar een deel hoger. Ik snotter me een beroerte, zodra ik mijn ogen open doe begint mijn neus te stromen. Ik snuit en nies zo vaak dat mijn oren dicht klappen en pijn beginnen te doen. En natuurlijk is het slijm hoger gegaan. Vorige keer was ik verkouden en kreeg ik voorhoofdholte ontsteking, 2 dagen voor thuis gezeten. Nu ben ik 3 keer zo verkouden en heb ik nu al 3 dagen met die pijn gewerkt, hoofdpijn die minstens 3 keer zo erg is. Ik ben duizelig en voel me beroert. Ik ben net weer gaan stomen, stikte de rot moord. Ik had de milde capsules moeten nemen toen de apotheekster vroeg welke stoomcapsules ik wou. Ik dacht met de sterke snel klaar te zijn. Zo mogelijk alleen al pijn in mijn keel van de hete, sterke dampen alleen al. De pijn in mijn hoofd verziekt zelfs mijn ogen, ik zie onscherp en heb moeite met focussen. Alsof ik geen lenzen in heb en verdomd moe ben.

Maar goed, het is allemaal vrij logisch. Als er net zoveel slijm en snot in mijn voorhoofd zit als in mijn neus, zit er een hoop klem in mijn hoofd. De evenwichtszintuigen, de zintuigen voor je ogen, alles zit in het gebied waar ik hoofdpijn heb. En aan de pijn te voelen zit er veel meer snot in mijn voorhoofd dan in mijn neus. En dat is een hoop.

Je begrijpt, met kut nieuws een hele week en een kut gezondheid, heb ik even geen week overzicht geschreven. Ik ga mijn bed in, het is nog maar de vraag of ik morgen naar Ieniemienie kan. Als het enigzins mogelijk is wil ik gaan, ik mis haar. Ik wil vertroeteld worden. En dat lukt niet zo goed in een gezin met alleen maar mannen. Maar goed, ik zie wel.

Iedereen een fijn weekend, ik ga er ook het beste van proberen te maken.