Jawel, het was weer zover. Vanaf zondag mag ik mezelf weer een jaartje ouder noemen. Yippie. Wat een heerlijk voorrecht om ouder te worden. 22 alweer… Zou bijna zeggen dat ik oud word. Of je moet Serpentina geloven, volgens haar ben ik al oud. 
Maar voor ik daar aan begin, het huis. Het schiet niet echt op, maar het gaat steeds meer een thuis lijken. Het huishoudelijk werk gaat steeds makkelijker en ik kan me er steeds beter toe zetten. Het is zelfs heel af en toe opgeruimd. Schoon in ieder geval meestal wel. Alleen de grote klus, het schilderen van mijn kasten, kan ik me maar niet toe zetten. En het moet echt gebeuren, en eigenlijk ook snel. Maar ik voel me een beetje futloos, ik slaap genoeg maar blijf moe en futloos. Moet misschien mijn bloed maar weer eens laten controleren.
Ondertussen is Serpentina al paar keer hier geweest, en dat is best een fijne doorbraak. Betekend ontzettend veel voor me om met mijn meisje lekker in mijn eigen huisje te zijn. Voor het huisje ook goed, want die krijgt dan een grote beurt.
Natuurlijk was ze er dit weekend bij. Vrijdag avond laat arriveerde ze en toen kreeg ik meteen mijn eerste cadeau omdat die niet langer kon wachten, een plantje. Het eerste levende object in mijn huis dat afhankelijk is van mijn zorg. Arme mini rozen. Ik zal goed voor jullie zorgen hoor roosjes!
Zaterdag zijn we naar de dierenwinkel gegaan. Ik wou even naar ratjes kijken, en was Vrijdag even snel wezen kijken. In een oogwenk zag ik wat ik dacht dat ratjes waren, en ben weer weg gegaan. Zaterdag terug, en ze zaten er nog… Alleen waren het muizen en geen ratten. Hokje er naast zat iets dat zwaar en moeilijk ademde in de warmte van een snikhete kelder in de dierenwinkel, en het was eigenlijk te zielig om het diertje, dat wel degelijk een ratje voor moest stellen, daar te laten. Had wel eens haar dood kunnen worden. Geen wonder dat de zaak een slechte naam heeft, ik dacht dat dat alleen voor de vissen gold, maar blijkbaar voor alles wat daar leeft. Op sterk aandringen van Serpentina, daar ik zelf nog twijfelde omdat ik er 2 wou en 2 uit 1 nest is net even beter, en dit arme schepsel lag daar zielig alleen, heb ik haar toch meegenomen. Hier thuis waar een aanzienlijk frisser en beter klimaat voor haar was, leefde ze al snel op en bewees meteen dikke maatjes te gaan worden met Serpentina. Aangezien ze de rat Prul noemde, is het ook Prul geworden.
Op naar rat 2. een moeilijkere opgave. De dierenwinkel van mijn voorkeur had geen ratjes. En na heel Leiden bijna afgebeld te hebben, bleken heel veel dierenwinkels geen ratjes meer te hebben. Wel een mobiel nummer van een fokster gescoord, maar die was uiteraard weer niet bereikbaar. Toen we bijna de hoop hadden opgegeven hadden we een winkel te pakken, nog 4 vrouwtjes voor het uitzoeken. Daar lag mijn bestemming dus. Even uitzoeken hoe ik er het snelst kom en gaan op die fiets van me.
Ik had net een lekker gangetje als ik een groepje medelanders zie staan op de stoep. Als ik vlakbij ben vraagt de vrouw of ik een mobiel heb. Ik had geen zin in verspilling van tijd en belminuten aan iemand die binnen 5 minuten thuis kan zijn, dus ik antwoord beleefd nee en rij zonder te remmen door. Zie ik vanuit mijn ooghoeken een man gehurkt naast iets dat op een hond lijkt onder zijn jas. Dat steekt in het hart van een dierenvriend, dus in de ankers, en toch maar kijken. Het beest, inderdaad een hond, was zonder eigenaar op stap gegaan blijkbaar, want hij/zij lag in de sloot en kon er niet uit. De man had net zijn/haar leven gered en nu mocht de hond even opwarmen, gewikkeld in zijn jas. Ik toch maar dierenambulance gebeld en terwijl ik dat deed arriveerde er een brommer die het beest meenam zodat het beest binnen kon opwarmen. Ik heb de ambu daar heen gestuurd en neem aan dat het beest daar is opgehaald. Ik kon verder naar de dierenwinkel voor rat nummer 2.
Daar aangekomen was ik meteen verkocht en kocht een mooie husky met een mooie grijze rug. Het was ondertussen gaan regenen dus ik, fietsend met een doosje met rat onder mijn jas, terug naar huis voor een experiment, hoe reageren de ratjes op elkaar… Verbazingwekkend goed. Het ziet er naar uit dat de rangorde nog bepaald moet worden, maar ze lijken in een gezonde harmonie samen te kunnen leven. Samen strooien ze mijn hele huiskamer onder de bodemvulling vanuit hun hok, gravend als honden, alles achter zich mijn huiskamer in schietend. Het slopen en stukbijten valt ook nog mee, ze voelen zich denk nog niet zo erg thuis dat ze hun hok gaan slopen. Dat ze zich nog niet thuis voelen blijkt ook wel aan de hoeveelheid moeite die ik moet doen om ze het hok uit te krijgen. De ene laat zich nog wel pakken, zij het onder enig protest, maar de ander heb ik nog niet te pakken kunnen krijgen. Toch wel een belangrijk detail als je ze goed tam wilt hebben, dus ik moet daar mee aan de slag.
Dan de verjaardag. Lekker rustig en vlaai in overvloed. Op een of andere manier had ik op meer mensen gerekend en ik kon niet kiezen. Ik had dus 7 verschillende smaken vlaai. En na de verjaardag heb ik nog steeds 6 verschillende smaken vlaai. Zaterdag kwam er niemand dus ben ik met Serpentina naar de bios geweest, nieuwe Indiana Jones keuren. Opzich eigenlijk best een goede film, als je van Indiana Jones houd dan. Ik heb de film in ieder geval kunnen waarderen. Rond middernacht waren we thuis, door de onweer heen die knallend mijn 21e levensjaar weg joeg, zodat Serpentina de eerste was die me kon feliciteren. Kort daarna gevolgd door mijn moeder, die ook de secondes had weg zien tikken om me precies om middernacht te kunnen bellen, en terwijl ik haar aan de lijn had smsde Marjolijn, de eerste de Zondag op visite kwam. Rond half 1 op het Centraal Station hadden we afgesproken, en Serpentina en ik waren al vroeg wakker. Maar het ligt zo fijn, lekker en vertrouwd tegen elkaar aan, dus effe blijven liggen, en dan is het alweer 10 uur, half 11 als je wakker word en er eigenlijk uit moet. Maar het ligt zo lekker… Even een knuffel en even blijven liggen, en je schrikt om 12.15 weer wakker, en dan moet je opschieten. Maar netjes op tijd, en niet veel later waren mijn ouders en Jay er ook. Hartelijk welkom Jay, voor de eerste en waarschijnlijk voorlopig laatste keer dat hij hier was. Ik weet niet hoe het met de gemiddelde lezer zit, maar ik heb niet zo’n hechte band met hem en in de krappe 3 maanden dat ik hier woon is hij Zondag hier voor het eerst geweest. Maar het was wel gezellig en ik heb een hoop leuke, handige cadeaus gekregen. En vooral die van Serpentina waren geweldig. Ik hou niet zo van jarig zijn, het doet me niks en de gezelligheid is belangrijker dan de cadeaus. Maar Serpentina had er echt tijd, geld en vooral liefde in gestoken zodat ze met geweldige, echt fantastische persoonlijke cadeaus kwam. Dat is me echt duizend keer meer waard dan een winnend staatslot. Ik voelde me rijk, niet aan geld maar aan liefde van haar kant. Dat maakt mij een miljonair, en daar ben ik gelukkig mee.
Gister dan Kevin op visite gehad, die kon niet eerder komen en zijn cadeau, en van Natas, gaat gegarandeerd gezelligheid opleveren als ze er weer een keer zijn.
Iedereen, en in het bijzonder Serpentina, ontzettend bedankt voor de gezelligheid en cadeaus!
