Een hele goede vraag. Het is eigenlijk als grap begonnen toen ik nog omging met de meid die later mijn pleegzus zou worden. In de plaatselijke speelgoedwinkel hebben ze altijd een afdeling met knuffelbeestjes. Voor de grap had ik gezegd dat ik dol was op penguins, en om het te bewijzen kocht ik er eentje, een kleine penguin die er heel schattig uit zag. Geen kaartje eraan, geen prijs sticker. Nouja, afrekenen maar. ‘Dat is dan 25 gulden’ Sodeju… Nouja, ik was er dol op nietwaar, en het geld gaat naar het WNF, dus goed, waarom niet. Beestje is nog in Leiden gemaakt ook, dus beetje Stads trots.

Hoe dan ook, de meid werd mijn pleegzus, en ik zat dus min of meer vast aan mijn (verzonnen) penguin verslaving. Had er wel vanaf kunnen komen, maar vond het wel leuk om zogenaamd gek te zijn op zulke rare vogels.

Ze zeggen dat als je het maar vaak genoeg zegt, je gaat geloven in je eigen leugens. Nouja, op een gegeven moment ging ik echt gek worden op penguins. Zeg nou zelf, hoe ze lopen, hoe ze zwemmen… Te gek toch?

Dus Marc ging in het vervolg in de dierentuin of vogelpark, altijd eerst op zoek naar de penguins. En in Avifauna kon ik het toch niet laten om een grote penguin met jong te kopen, 60 euro maar. Rib uit mijn lijf, maar de verkoper was er wel blij mee. Niemand die die grote knuffel penguin met jong wou kopen…