Wat een eikel hé, zegt hij meer tijd te gaan besteden aan de site, lijkt het 4 weken stil te staan. En dat is eigenlijk ook zo, ik heb meer tijd gestoken in het worstelen met nieuwe projecten die nog steeds niet klaar zijn. Als het goed moet gebeuren, dat kost dat tijd, veel te veel tijd. Maar ik beloof jullie, er komt een nieuwe extra site, in samenwerking met nog wat anderen. Laat daar de grootste tijd in zitten, het overleg met derden.
Eigenlijk zonder verder overleg zijn de sites van Paardenmeisje nu verdwenen. Toch overstag gegaan? Nee, ik had andere motieven om die van het net te halen. Toch jammer dat het zo moet, een hoop tijd en energie in gestoken en dan MOET het perse verdwijnen omdat de relatie verbroken is. Jammer. Gelukkig hebben we een goede bieder ervoor gevonden en zijn beide sites verkocht. Pony Pimpen is blijkbaar helemaal Hot. En dierenleed, niet Hot natuurlijk, maar wel een populair onderwerp en strijdpunt. Marcotics is trotste sponsor van Stichting Aap, het WNF, IFAW en nu ook de Dierenbescherming, en Paardenmeisje’s site tegen dierenleed is nu verkocht voor een goed bod in natura aan een stichting die er meer mee kan doen en betekenen dan het tot dusver heeft betekend. Hier op Marcotics zul je het in ieder geval niet meer tegenkomen.
Dan de katten. Binnenkort komen er nieuwe foto’s op hun deel en kun je ze bewonderen tot nu toe, 16 weken oud. Ze groeien als kool, en lijken zowaar rustiger te worden. In ieder geval ontwikkelen ze zich tot sociale katten, tot het irritante aan toe. Lucky heeft besloten zijn kindertijd niet af te sluiten, en moet en zal aan mijn handen likken, zuigen en sabbelen, smekkend en al. En als hij zo’n bui heeft, kan niets hem tegenhouden. Je kan hem op de grond zetten, hij is binnen een tel terug. Geen aandacht geven heeft geen zin, hij vind je hand toch wel. En het is te lief om hem ervoor weg te meppen ofzo, bestraffen om zoiets liefs kan ik niet doen. Dus ik laat het maar lijdzaam toe. Kan hem wel met een boogje door de kamer gooien, maar hij komt toch wel terug. Als hij het op je hand voorzien heeft, zal hij die krijgen ook. Schwarzkopf neemt dat nu over. Was hij in het begin een beetje een eigenheimer, nu schreeuwt hij om aandacht en heeft het handenlikken overgenomen. Gelukkig is hij wat minder opdringerig, en kan hij ook gewoon naast me op de bank liggen genieten, spinnend op de armleuning.
De vakantie. Voor de katten minder plezierig. Niet alleen zat ik nu veel langer bovenop hun lip, moesten ze me langer vermaken dan dat ik overdag op werk zit en konden ze minder luidruchtig de boel afbreken spelen, ook was het 2 keer raak voor de dierenarts. Eerste en tweede enting in die 4 weken die ik vrij was. Konden ze hun zusje Dushi ook weer zien, die haar intrek bij mijn ouders heft genomen. Samen met Pukkie, die zich ontwikkeld tot en katertje die qua kleur meer op Koekie of Cookie lijkt. Het arme beest is veel te vroeg geboren, werd verstoten door zijn moeder, vond intrek bij een pleegmoeder, die tegelijkertijd ook zijn oudere zus ofzo was, heel ingewikkeld, maar die had ook een nest van 3 weken ouder, en daar kon hij dan spenen. Maar die kittens stopten dus ook eerder met spenen, moeder verloor de melkproductie en Pukkie kwam tekort. Uit pure wanhoop is hij toen aan het vaste voedsel begonnen, maar voor zijn ontwikkeling was hij nog steeds afhankelijk van moedermelk die hij niet meer kreeg.
Het resultaat mag er wezen. We kregen een kitten mee die veel te klein was voor zijn leeftijd. Het feit dat hij brokjes at is normaal een teken dat ze oud genoeg zijn om mee te mogen, maar in zijn geval was het meer noodzaak. Bij de eerste enting was hij niet alleen te licht, maar was ook een hartruis hoorbaar. Niet meteen zorgwekkend gezien het feit dat hij onderontwikkeld was, maar wel een aandachtspuntje. Het zou vanzelf over kunnen gaan naar mate hij groeide, het zou eventueel met medicijnen onder controle gehouden kunnen worden en anders in het uiterste geval met een operatie. Inslapen vond de dierenarts ook geen optie op dat moment, hij deed het eigenlijk vrij goed voor een onderontwikkelde kater. Maar al snel bleek dat hij niet groeide, en zelfs begon af te vallen. Een noodconsult leverde een aantal boosting injecties op, en krachtvoer waar hij zelfs op begon aan te komen. Aankomen doet hij nog steeds, maar een echo verder word dat overschaduwd door de werkelijkheid. Alle hartkleppen zijn lek, bepaalde aderen zijn zo dik als die van een volwassen kat, wat leuk klinkt, maar betekend dat het kittenhart, met lekke kleppen, veel harder het bloed moet rondpompen. Hartkleppen, aorta, hartkamer, allemaal vertonen ze gebreken. Het kan minder worden naarmate hij groeit, het kan ook niet overgaan en dan zijn levenslange medicijnen de enige oplossing, een operatie heeft geen nut met zoveel gebreken. En levenslang is ook relatief, de verwachting loopt van enkele maanden tot hooguit een jaar of 2, tenzij er iets veranderd door de groei. Bizar genoeg zijn dierenartsen met echo apparatuur uiterst zeldzaam in Nederland. Voor zover ik weet is hij de enige die het heeft en doet, misschien met uitzondering van de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht. Voor Pukkie is het duimen en afwachten, maar hij groeit, komt aan en krijgt langzaamaan steeds meer energie. Ondanks de echo resultaten hoeft hij nog niet aan de medicijnen zolang hij doorgaat zoals hij doorgaat. Dat hij het zover heeft geschopt was al enigszins verrassend, wie weet verrast hij ons over 10 jaar ook nog wel. Alles kan, zegt ook de dierenarts.
Mijn vakantie verder? Ik heb nog nooit zo weinig gedaan in 4 weken tijd. Behalve afvallen dan. Mijn 3 gewonnen kilo’s, waar ik zo hard aan gewerkt (lees: me een beroerte voor heb gegeten), zijn na die 4 weken verdwenen. En dat terwijl ik in die 4 weken maar liefst 3 keer gezond heb gegeten, voor de rest veelvuldig fastfood. Waar die Amerikanen het vandaan halen om daar zo dik van te worden, en dan de McDonalds de schuld ervan geven, ik snap het niet. Ik was er bijna elke dag (bijna, liet ook wel eens kippenpoten of spareribs thuisbezorgen) en ik verloor 3 kilo! En dat was echt niet aan het sporten te wijten, dat heb ik ook pas weer na de vakantie opgepakt. Maar wonder boven wonder kom ik nu weer aan, nu ik weer sport en werk. Gewoon niet stoppen met werken dus.
Wat ik wel heb gedaan tijdens de vakantie, naast het ongezonde eten, vervelen en nietsdoen, was het maandelijkse broer-zus uitje van mij en Marjolijn. Ze woont sinds een tijdje ook op zichzelf, dus deze keer was het eens tijd om daar te gaan kijken in plaats van dat ze hierheen komt. Konden we meteen weer eens naar de bioscoop, ze had Harry Potter deel 6 nog niet gezien. Toch leuk dat ik niet de enige ben met aanmerkingen op hoe het boek is verfilmd.
Dan waar de titel op slaat, moderne tijden. Helemaal Hot dit jaar is het sociaal netwerken. Mensen alles laten weten wat je doet begon al met de WieWatWaar op Hyves, maar nu springen de sociale netwerken uit de grond met als enigste doel iedereen laten weten wat je op dat moment aan het doen bent. Twitter lijkt het populairst, maar ik wou er niet aan. Kijk eens wat me nu overkomt. Ik zit me te vervelen in de trein, dus ik dacht, laat ik dat eens met jullie delen. Verder dan 140 tekens kom je niet, dan moet je het in meerdere “tweets” doen, en wat moet ik dan melden? Daar ben ik nu achter, simpelweg alles!
Je zou voor de grap moeten kijken wat er allemaal op gezet word. Twitteraars vanaf wc’s (Zo, even een Tweet terwijl ik mijn ruggengraat aan het verlengen ben.), de slaapkamer (Ben even mijn vriendin aan het bezwangeren, volgende Tweet pas over 5 minuten.) (Zo, dat zit er weer op, nu eerst een peuk en dan slapen). Twitter, en al die andere sociale netwerken voor zover ik het kan beoordelen, gewoon berichten in het niets sturen en dan maar hopen dat iemand het leest, bekijkt en reageert. Het enige geluk bij Twitter is als mensen je “volgen”, dan weet je in ieder geval dat die mensen te horen krijgen dat er weer wat getwitterd is. Maar wat je beleefd via een mobiele telefoon het internet op sturen, had ik daar Marcotics MoBlog al niet voor? Als ik zou gaan Twitteren, is dat dan niet lichtelijk broodroof van mijn eigen mobiele weblog? Ik zag het nut er niet van in, van dat hele Twitter niet, en nog niet, ondanks dat ik me toch heb laten strikken. Maar ja, als die ouwe van me eraan begint, dan moet ik ook maar. En eerlijk is eerlijk, het is wel handig, en vooral makkelijk om snel foto’s en video’s te delen die eigenlijk nergens op slaan, gewoon, voor de lol. Al heb je voor op je telefoon dan weer aparte programma’s hebben, de een net even handiger dan de ander, en het kan irritant zijn als dat ding de hele dag aan het bliepen is omdat mensen Twitteren dat het wc papier op is terwijl de bips nog niet schoon is. En als ik iets te melden heb dat er echt toe doet, heb ik niet genoeg aan 140 tekens.
Maar goed, het is een hype en ik doe er maar aan mee. Maar ik heb ook mijn trots, ik steel geen virtueel brood van mijn eigen plank. Dus ik heb alles aan elkaar gekoppeld. Wat ik schrijf op mijn mobiele blog, komt terecht op mijn Twitter, en wat daar staat komt weer op de WieWatWaar van Hyves. Ja, die had ik al een paar jaar, net als Netlog waar ik niks op doe, en omdat Facebook de geduchte concurrent van Twitter is heb ik daar ook een account of profiel of wat dan ook waar ik niks mee doe, maar als het de toekomst word kan ik in ieder geval pochen dat ik het heb. Ik weet niet wat het is en hoe het werkt, maar ik heb het.
Ook helemaal modern en hip in internetland is RSS
, een handigheidje voor luie mensen, krijgen ze vanzelf een berichtje ofzo als er op de sites waarvan ze geabonneerd zijn op de RSS Feed, iets nieuws verschijnt. Programma’s voor de computer, telefoon en verzin het maar kunnen omgaan met die Feeds, en er staat al een tijd een muziekspeler hier op de kast die het laatste nieuws laat zien door middel van die Feeds van het internet. Dus ook daar moest ik maar eens aan geloven, en met behulp van een programmeur bezit Marcotics nu ook RSS Feeds. Wie Internet Explorer van Microsoft heeft, zal sinds kort dat oranje RSS knopje zien branden, en anders staan er bovenin elke pagina op de ‘gewone’ Marcotics een aantal verwijzingen naar, en op de MoBlog is ook een RSS Feed (2 zelfs, waarom weet ik ook niet) en die kun je vinden via dat oranje knopje in je Internet Explorer of ergens rechts onderin. Ook de verzameling knopjes bovenin de gewone Marcotics om de pagina’s te delen via Sociale Netwerken is enigszins uitgebreid, ik merkte dat Twitter er niet eens bij stond. Nu dus wel. En ook op de MoBlog zijn de knopjes verschenen. Dus delen maar!
En zo is de digitale revolutie weer even compleet. De hypes zijn nog net bij te houden, en ik doe mijn best om het allemaal bij te houden.
Twitter, RSS Feeds, de mogelijkheid om Marcotics te verspreiden via alle denkbare sociale netwerken (Doen, vind hij leuk!) en als slagroom over dit hypermoderne toetje hebben we de beginpagina’s ook maar aangepast. Extreme Behavior a.k.a. Paardenmeisje’s site tegen dierenleed is daar dus verdwenen, en op de 2e beginpagina is het hopelijk wat overzichtelijker geworden, en kun je ook Tweets vinden en een link naar mijn Twitter, mocht je daar mij willen volgen. En een tip, ga eens zoeken op Youtube naar Twitter, de meest hilarische filmpjes, hele Twittersongs voor zowel Lovers en Haters.
Niet te vergeten is de mobiele technologie. Niet alleen hou ik dus Twitter, mijn MoBlog en het nieuws bij op de mobiele telefoon, mijn gsmmetje heeft ook GPS. Gebruikte ik het tot nu toe om te kijken waar ik ben, voor routeplanning en gewoon voor de lol, op verzoek van een collega, die iets zocht voor zijn hardloopsessies, herinnerde ik me een programmatje die wel eens iets zou kunnen betekenen. Dit programma houd via de GPS je locatie, snelheid en hoogte bij en zet het meeste daarvan, als je dat wilt, overzichtelijk op een kaartje in Google Maps. Kan iedereen zien waar je reed en hoe hard. Op je telefoon is het wat meer uitgebreid, heb je ook terrein analyse, gemiddelde snelheid, maximum snelheid enzovoort, maar het was maar een test voor een collega en ik vind het resultaat niet onaardig eerlijk gezegd. Het klopt niet helemaal, het begin en eindpunt liggen iets verkeerd, maar het blijft GPS in een mobiele telefoon, ik vind het nog verbazingwekkend nauwkeurig.
En daarmee sluiten we dit digitale hoofdstuk voor dit moment af. Catch you later.
