Op dit stuk is een uitleg verschuldigd, lees het hier.

Het zijn moeilijke dagen geweest, en het zullen moeilijke dagen worden ook. Ik heb veel aan de grond gezeten, geen uitweg gezien uit de hele situatie, en veel, heel erg veel nagedacht. Ik heb geprobeerd te tekenen, te schrijven, alles uit me te krijgen, en het is niet gelukt. Ik heb wel gedichten geschreven, maar die heeft ze nog niet gelezen. Maar gister ochtend en gister avond stond ik op met uitgewerkte plannen in mijn hoofd, (kun je nagaan dat ik er zelfs in mijn slaap mee bezig ben), en vandaag heb ik ze eindelijk aan Ieniemienie voorgelegd. Waar ik gister mee wakker werd, hebben we het over een tijdje wel weer over. Ik heb geen haast, of eigenlijk geen zin om haar op te haasten. Natuurlijk heb ik wel haast, ik voel me beroerd over de hele situatie en wil het zo snel mogelijk achter de rug hebben, en hoewel ik natuurlijk hoop op een positieve uitkomst, hoop ik dat de uitkomst snel komt, ookal is die negatief. Maar hoewel ik geen haast heb, wil ik toch een zekere deadline. Een ‘vast’ moment waarop haar bedenktijd zeg maar afloopt. Niet echt afloopt, maar waarna ik , als er geen positieve veranderingen zijn in haar gevoelens voor mij, er van uit kan en mag gaan dat het gewoon over is, zodat ik écht een eigen leven kan gaan leiden, iets dat ik nu niet kan. En ik heb echt niet de illusie dat ik na die bedenktijd op rokkenjacht ga, of een nieuwe vriendin vind, maar ik kan wel écht gaan leven, als vrijgezel. En natuurlijk zijn mijn gevoelens voor Ieniemienie dan niet weg, maar ik kan ze dan wel gaan verwerken, waar ik nu niet aan toe kom omdat ik het te druk heb met hopen dat het nog goed komt. Dus na die tijd mag ik er vanuit gaan dat het niks meer word, en beginnen met verwerken van mijn pijn en verdriet, en dan echt mijn eigen leven gaan leiden, kijken wat ik tegenkom, en natuurlijk, wie ik tegen kom. Want hoewel ik lang geleden heb gezegd dat ik als een kluizenaar zou gaan leven als ik weer gedumpt werd, zie ik er toch van af. Klinkt rot, maar ik heb aan Ieniemienie gezien dat ik wél gelukkig kan zijn met een meid, en dat ze me ook gelukkig kunnen maken, en als ik nog een vriendin krijg, zal ik er dan ook alles aan doen om dat te laten werken. En natuurlijk, dat kan ook Ieniemienie zijn, en dat hoop ik echt nog steeds met heel mijn hart. Na de bedenktijd is het niet over, de kans neemt dan gewoon alleen af omdat ik echt de hoop heb opgegeven.

 ** Zoetsappige Censuur** heeft de rest van dit bericht verwijderd. Mis je weinig aan…