Gepost met een kleine vertraging van anderhalve maand 😳
Kleine Uk, vandaag is de 5e Valentijnsdag van je moeder en mij. Aangezien ik niet (meer) zo van het zoetsappige gedoe ben ga ik niet vertellen hoe fantastisch ze is, maar een terugblik op onze eerste Valentijnsdag. We kenden elkaar toen nét, en we hadden ook pas 4 dagen ‘verkering’. Ik weet nog dat ik het moeilijk vond om een kaart te schrijven. Zo kort als we elkaar kende was het een beetje vroeg om van ‘houden van’ te spreken, zoiets moet dan doorgaans nog groeien, en onze ‘relatie’ was nog kersvers. Bovendien zat ik nog in mijn proeftijd, ik moest er van je moeder rekening mee houden dat het binnen een week ‘uit’ kon zijn.
Toen het na een paar dagen nog steeds ‘aan’ was, was het al kort dag voor Valentijnsdag. En ik had nog helemaal niets om aan haar te geven. Op stel en sprong moest ik iets verzinnen en het ook nog vinden. Toendertijd had ik nog geen rijbewijs, dus ik met de de trein naar Schiphol om daar een cadeau te kopen. Dat was namelijk de enige plaats waarvan ik wist dat er nog een vestiging van de Expo zat, een winkel waar ze leuke unieke hebbedingertjes verkopen. Uiteindelijk met een knuffelbeer en een kaart die van links naar rechts volgeschreven werd mijn allereerste Valentijnscadeau aan je moeder kunnen geven. Een beetje ongemakkelijk als je elkaar nog maar kort kent, maar het feit dat ik door mijn proeftijd heen ben gekomen, is misschien wel te danken aan die eerste Valentijnsdag 😉
