Ja je kan er deze week natuurlijk niet omheen, de dood van Wacko Jacko. 
Hij was een veel geplaagd persoon, niet in de laatste plaats hier op Marcotics, en de voorgangers hiervan. En ach, zo’n gewoonte leer je niet snel af, zelfs niet als je er eigenlijk mee moet stoppen uit respect voor hem en zijn familie. Maar het is ook voor een goed doel. Anders moet ik Britney Spears afzeiken en die leek nu net een beetje uit haar depressieve skinhead dal te komen. Dus vooruit, nog een keertje om het af te leren.
Wacko Jacko was op z’n zachts gezegd excentriek. Hoewel het nooit bewezen is dat hij iets met kinderen deed, vertrouwde je hem als gezond ouder echt niet met je kroost. Wat als een paal boven water stond was dat hij in ieder geval een beetje vreemd was, en iets met kinderen had. Dat gaf hij zelf ook toe, hij wás nog een kind, volgens eigen zeggen omdat zijn vader hem zo vroeg de showbusiness in geschopt heeft, iets dat ook algemeen bekend is. Maar goed, ineens blies hij zijn laatste adem uit, de wereld in tranen. Een hele groep op De Dam in Amsterdam, een griet die op het nieuws verteld dat ze door collega’s naar huis is gestuurd omdat ze zo van streek was. “Ga maar zijn waar je moet zijn.” Op De Dam in Amsterdam dus, met nog een stel hardcore Jackson Fans. Enfin, de wereld in rep en roer. En waarom nu? Een overdosis pijnstillers, met als gevolg een hartstilstand? De arts ontkend, en logisch. Pijnstillers waarvoor? Alles aan hem is nep, van zijn huidskleur tot zijn neus, zijn stem, alles. Marijke Helwegen is echter dan Jackson. De doodsoorzaak leek dus even een raadsel te blijven, en officiële autopsie is wel verricht maar de resultaten laten natuurlijk op zich wachten. Alleen in CSI heb je dat soort resultaten binnen het uur. Een voorlopige schatting blijft steken op dood door verstikking of dodelijke verwonding. Verstikking door verslikking in zijn eigen speeksel, tijdens het likken van Kinderpostzegels. En anders gesneden aan het randje ervan of van de envelop. Een andere mogelijkheid blijft een menselijke fout, dat hij probeerde te ademen door zijn neus. Gezien zijn echtheid, of nepheid meer natuurlijk, blijft het de vraag wat ze met hem gaan doen. Ze zouden hem al wel gecremeerd hebben, voordat de bleek uitgewerkt is en de oorspronkelijke kleur boven komt. Ze dachten zijn as uit te strooien over een zandbak, zodat de kinderen nog een keer met hem konden spelen. Helaas, mislukt. Er is zoveel aan hem versleuteld dat hij niet verging tot as maar tot vloeibaar plastic, en wat maak je van Jackson-Plastic? Iets voor kinderen, dat zou hij hebben gewild, maar wat? Lego? Action Figure? Playstation? Maar gelukkig kwam daar ook het verlossende woord. Hij was nog niet begraven of gecremeerd, sterker nog, hij leeft nog! Hij heeft gewoon geen zin meer in de popmuziek. Hij was al King Of Pop, geen hoger doel te bereiken. Hij stort zich nu op wat hem echt dicht aan het hart ligt. Hij gaat zich richten op een carrière bij Kinderen Voor Kinderen. Zijn hippe pasjes zullen dus wel verleden tijd zijn. Nou goed, nog 1 keer dan.
Dan was het weer tijd voor Lijntje deze maand ook. En om antwoord te geven op de lezersvraag van Martijn, is er nou nooit… Nee, nooit. Nadat ze terug kwam uit Turkije (Met het vliegtuig, terwijl die dingen kort daarvoor nog bewezen niet altijd even goed te blijven vliegen) was ze weer hier, met mijn verjaardags kado, een Happy Feet shirt. Helemaal hip, alleen bestaat er enige twijfel over de maat, aangezien hij vrij strak zit, en ook over het model dat bijzonder vrouwelijk lijkt. Maar wat boeit het ook, we zijn ermee uit eten geweest, lekker in het zonnetje hapje eten aangezien ik geen zin had om te koken en weer eens terug wilde naar de tent waar een van de eerste keren die adembenemend mooie serveerster was. Haar heb ik die dag niet gezien, maar de serveersters deze keer waren ook zeker niet vervelend om naar te kijken of door geserveerd te worden. Daarna dumpen bij mijn vader, de volgende dag moet er gewoon gewerkt worden natuurlijk. Kevin was ook jarig, dus ben daar ook even geweest, en als je toch met kado’s aan het strooien bent, vaderdag was er ook weer. Helaas zijn er geen foto’s van, maar die Borat Mankini stond hem echt geweldig afschuwelijk.
Dan was het volgende uitje die na Queen Spectacular geplanned stond het besloten feestje in de Westergasfabriek in Amsterdam. Als chronisch veelgebruiker van Bol.com (we noemen de naam aangezien we een sponsordeal verwachten te krijgen) had ik kaartjes gewonnen voor het feestje. Ten eerste was het al onmogelijk iemand te vinden die mee kon, belangstellenden waren er wel maar kwam van alles tussen, dus uiteindelijk was het de dag en zou ik alleen gaan. En toch maar even gebeld, want er was nog steeds geen kaartje. Tot de dag ervoor waren ze nog te winnen dus ik ging er al vanuit dat ze niet waren verstuurd, maar op de dag zelf mag je je kaartje toch wel verwachten. Maar niet dus. Even de klantenservice gebeld (leuk dat we weer wat van u horen meneer, we gingen u al missen), en na veel navraag blijk ik wel op de gastenlijst te staan en dus gewoon te kunnen. In mijn eentje, maar ik kon. Dus ik ging maar, terug naar Amsterdam waar ik begin van het jaar mijn buik nog van vol had. Het was best gezellig. Ze hadden de Gibson Brothers opgegraven, en Esmee Denters was er ook eventjes. Kwam een oude bekende tegen die ik nog kende van, jawel, de Gothic meetings van Paardenmeisje. Hij fotografeerde de hele bende toendertijd, en nu was hij tovenaars leerling aan het spelen ter promotie van de nieuwe Harry Potterfilm die halverwege deze maand in de bios komt. Interviews en voorstukjes gezien, ziet er veelbelovend uit. Na Esmee Denters was het de beurt aan Moke, Britpop ten top uit, jawel alweer, Amsterdam. Bol bestaat dit jaar 10 jaar en dat vierde ze met dit feestje, en een awardshow a la TMF Awards. Winnaars doen er niet toe, een van de grootse was die voor Zwartboek, die in ontvangst werd genomen door Carice van Houten, tegenwoordig Ambassadrice van het Wereld Natuur Fonds waar ik ook al weer even donateur van ben. Mensen, als je iets goeds wil doen, geef ze eens een paar euro, het word goed besteed. De grootste winnares was Anouk, de de avond gepast en in stijl afsloot. Die vrouw is echt grappig en weet het publiek uitstekend de vermaken met haar humor en stijl. Zeker een geslaagde avond, leuke mensen ontmoet ook. Snel naar huis met een taxi (had effe geen zin meer in de trein, hoofdpijn en ach, speciale prijs en had toch de hele avond niks uitgegeven, alles was gratis voor me) want de volgende dag gingen mijn ouders naar Griekenland, en moet toch even zeker weten dat ze echt weg zijn. Toen ik daar zeker van was terug naar huis, effe wat spullen gepakt en nu bivakkeer ik overdag op werk en daarna pas ik op hun huis en Jeff, die het zeer goed doet moet ik zeggen, ondanks zijn gipspootje. Morgen ga ik weer bij de kittens kijken, en een dezer dagen zal ik me eens over de gemaakte foto’s buigen om te laten zien hoe ze er uit zien van week tot week. Morgen is waarschijnlijk de laatste keer dat ik ze achter laat na het kijken. Volgende week neem ik ze mee naar huis, waar alles al gereed is voor mijn kleine hummeltjes. Voorlopig ben ik de komende dagen nog heen en weer aan het reizen tussen mijn huis, werk, ouderlijk huis en weer naar mijn eigen huis waar mijn bed en Pixy op me wachten. Zondag komen mijn ouders weer thuis (Met het vliegtuig, die gister nog bewees niet goed te landden op water) en dan hopelijk begin van volgende week gezinsuitbreiding. Dan in 1 adem door naar het Einde-Werkjaars feestje met collega’s onderling, en een week later van de hele zaak op de laatste werkdag met een BBQ. De vakantie beloofd ook weer een hoop leuks, ik heb al wat afspraken staan voor mensen die langskomen of waar ik langs ga, en ik denk dat ik het land voor 1 of meer dagen verlaat ook. Heb niets concreets gepland, ik laat me leiden door mijn bevliegingen en zie wel waar de wind me heen waait. Tegen die tijd laat ik jullie wel meewaaien.
