Uit Verveling

Op dit stuk is een uitleg verschuldigd, lees het hier.

Maar weer een stukje schrijven. Niet dat ik er echt behoefte aan heb, maar meer uit… Inderdaad, uit verveling. Hoe maakt Marc het?

Nouja, het gaat wel, het is een beetje wisselvallig bij me, en dan heb ik het niet over het weer. Voel me alsof ik in de overgang zit, met stemmingswisselingen. In het begin verschilde het echt per minuut, de ene minuut was ik vrolijk, en vol hoop dat het goed ging komen, andere moment zakte ik als een kaartenhuis in elkaar en zag ik het allemaal niet meer zitten.

En dan heb je nog die afspraak om elkaar ‘even’ niet te spreken. Die valt me zwaar. Ik zie haar elke dag op msn, ze praat met bekenden en vrienden van me, praat zelfs met mijn broertje om er achter te komen wat ik aan het doen ben. Vraag het gewoon aan mij! Ik weet dat ik je heb geblokkeerd op MSN, maar ik ben via mail en telefoon altijd bereikbaar… Een beetje directe interesse zou ik best waarderen, misschien dat het me hoop zou geven.

Gister was om een of andere reden de blokkering eraf gegaan, geen idee waarom MSN mijn blokkeringen eraf gooide. Maar voor ik terug was had ik al een link naar een weblog van haar gekregen via MSN. Heb het gelezen nadat ik de blokkering er weer op heb gezet. Ik weet niet, het doet toch wat met me. Ik weet niet wat ik had verwacht, misschien gehoopt op een beetje gevoeligheid, maar ik werd er niet vrolijk van. Lezen dat ze lol heeft met wat ik nu oprecht mijn aartsvijand noem komt hard aan. Hij zal me wel niet kennen, maar ik heb genoeg over hem gehoord om hem vanuit het diepst van mijn hart te haten. Zeker nu hij ook achter Ieniemienie aan zit. En dan de dillema’s die Ieniemienie me ,misschien onbewust, voorlegd. Dat ze in haar weblog netjes uit de doeken doet dat een van de ‘verklaringen’ van een vriendin van me nep is, dat diegene ook lol heeft met mijn aartsvijand, terwijl ook die verklaring een deel was die voor mij de aanleiding gaf om die gozer te haten. Ik weet het niet meer, moet ik die vriendin geloven of mijn ex, moet ik geloven dat het wel een beste jongen is zoals Ieniemienie beweerd, of blijven bij de harde feiten, ja, echte bewezen feiten, dat het een ongelofelijke klootzak is. Ik blijf bij mijn mening en standpunt, of die vriendin nou gelogen heeft of niet… Als ik hem zie, is ie van mij.

Verder, ach, ik heb mijn afleiding. Werk elke dag, word daar ook wel aan haar herinnerd, maar lang niet zo erg als thuis. We hebben het hier nog wel eens over Ieniemienie. Of haar ouders nou zouden weten hoe het in elkaar steekt enzo. Ik hoop het wel, want aankomende zondag hadden we een afspraak daar. Die verplaatste dag dat ik mijn ouders en broertje mee zou slepen naar Brabant. Als het goed is spreek ik Ieniemienie zaterdag weer, maar hoe het ook loopt, en hoe positief het antwoord ook is, no way dat ik er zondag al heen reis. Heb echt even tijd voor mezelf nodig als ik het antwoord weet denk ik. En de week erna kan ik niet. Ik heb eindelijk de knoop doorgehakt, ik ga naar Ellens verjaardag, en blijf er slapen ook. No matther what. Zelfs al komt Ieniemienie smekend terug bij me, ik ga naar Ellen, ik heb het nu beloofd, en ik heb het nodig. Misschien dat Marloes ook komt, dan kan ik twee van mijn engeltjes in het echt zien en bedanken voor alle steun. De week erna ben ik dan weer helemaal van Ieniemienie, als het positief is. En laat dat nou Nét het weekend zijn dat Ieniemienie hier zou blijven slapen…

En daar heb je alweer een dillema… Wat wil je. Ik kan je wel zeggen dat die hele kermis niet meer van mij hoeft. Ik heb 2 dagen vrij genomen ervoor, maar denk dat ik ze gewoon ga werken. Want ik had me dit jaar kermis heel anders voorgesteld, samen met mijn vriendin, en dat zie ik niet meer gebeuren.

Want hoewel het steeds beter met me gaat, dankzij alle afleiding en steun, krijg ik steeds meer het idee dat het tussen mij en Ieniemienie niks meer word. Ze mist me nog niet, voor wat ik heb gelezen wil ze alleen maar weten wat ik doe, maar hoe ik me voel enzo lijkt ze niet mee te zitten. En ik zelf? Zelfs ik ga twijfelen, aan haar, en wat ik met haar wil. Ik hoop nog steeds dat het goed afloopt, want ik mis haar verschrikkelijk. Maar ik lijk het idee dat het allemaal over kan zijn steeds beter te kunnen accepteren. Wil haar niet kwijt, echt niet, hou ontzettend en enorm veel nog van haar, maar ik moet het accepteren als het over is, en denk dat ik dat langzaam aan steeds meer begin te beseffen, en het denk ik eind van de week ook nog wel kan accepteren ook. Wat ik wel weet, en dat is echt een doorbraak, is dat ik me situaties voor kan stellen waardoor het echt definitief over is, zonder kans op vrienden blijven ook. Maar goed, daar mag ik niet aan denken, en ze heeft me verzekerd dat het niet zal gebeuren ook. Maar als het gebeurd, is het over, en hoef ik haar voorlopig niet te spreken en te zien ook.

Ben ook niet van plan om achter haar aan te blijven lopen. Als er Zaterdag uit komt dat er geen verbetering is, geef ik het misschien op, ga ik verder met leven, en ik zal geen rokkenjacht beginnen of dames versieren voor het leven en de lol, maar denk dat ik sommige kansen en sommige meiden niet zal ontwijken, en als daar een nieuwe relatie uit voort kan komen op ten duur, zal ik me niet door Ieniemienie tegen laten houden. En natuurlijk, het is niet zo dat ze me voor altijd kwijt is, ik zal voor Ieniemienie, als ze me niet teveel kwetst met de manier waarop ze verteld dat het over is, net als voor mijn eerste echte liefde een levenslang zwak hebben. Hoewel ik met mijn eerste liefde niks meer zou beginnen. Maar Ieniemienie zal me terug kunnen krijgen als ze wil. Maar ze zal er moeite voor moeten doen. Nu heeft ze nog alle kans, maar vanaf het moment dat het allemaal over lijkt te zijn, neemt de kans denk met de week, misschien wel dag af. Dus hoe langer ze wacht, hoe kleiner de kans word dat ik haar zomaar terug neem, en hoe meer moeite ze zal moeten doen om me terug te krijgen.

Maar laten we duidelijk zijn. Op dit moment

• ** Een
• Hele
• Lijst
• Met
• Zoetsappige
• Censuur **

En zo kan ik wel door blijven gaan, maar de boodschap is duidelijk hoop ik. Ik wil nog steeds onwijs graag met haar zijn, maar ik kan en zal niet eeuwig wachten, ik moet ook door met mijn leven.

Wat voor afleiding heb ik nog meer? Ach, laat ik mijn afgelopen dagen eens beschrijven. Donderdag is het koopavond hier, en heb ik mezelf getrakteerd op een PDA. Ik had behoefte aan een elektronische zakagenda, en het is iets luxer geworden. PDAtje met Windows erop enzo, chic dingetje. Heb het idee dat ik voorlopig toch geld bespaar, en anders, so what, mag ik ook eens wat voor mezelf? Vrijdag halve dag gewerkt, naar Kevin geweest om eens effe lekker te relaxen met een biertje en wat gesprekken, en heb wel een film liggen kijken tot diep in de nacht. White Noise… Persoonlijke aanrader. Gister lekker uitgeslapen tot een uurtje of 3 in de middag, moet kunnen. Even de stad in geweest voor een hoesje en geheugenkaart voor mijn PDAtje, en daarna op msn gezeten enzo. Nog even wat wezen drinken in de kroeg, erg gezellig. Tot vanochtend vroeg eigenlijk, geloof dat ik vanochtend om 6.15 sliep, wakker werd om 6.30 van een wekker met een eigen willetje en om 8.45 weer wakker omdat ik een afspraak had met een kennis om met haar zoontje bij de Mc Donalds te ontbijten. Daarna even naar huis gelopen vanaf de Mac door de (gesloten) winkelstraat, etalages bekijken, en daarna met de kleine naar een speeltuintje geweest. We hebben ze nu net weer op de trein naar huis gezet, en nu verveel ik me weer.

Wat ik nu ga doen? Ik weet het niet. Ieniemienie is nog steeds op Msn, met groot in haar naar dat ze Donderdag naar Parijs gaat met school, en geloof dat ze er erg blij mee is.

Ach, dan ben ik ook maar blij met haar, misschien dat ik haar nog een fijne ‘vakantie’ wens voor ze weg gaat, misschien ook niet. Dan spreek ik haar Zaterdag wel, hopelijk met goed nieuws. Ik zie wel wat ik doe… En wat ik nu ga doen? In ieder geval mezelf sterk houden, die block erop laten staan, haar rust geven. Misschien dat er zo iemand op Msn komt, misschien dat ik een film ga kijken, misschien dat ik ga slapen. Ik zie het wel.

Maar verveel me wel de *****…