Soms zit het mee, soms zit het tegen. Vandaag het laatste, Big Time.
Terwijl ik dit typ, zit ik met een wattenschijfje op mijn oor, doordrenkt met 70% alcohol en nog wat troep, enorme buikpijn en een pest humeur.

 

Terwijl ik vanochtend redelijk goed gehumeurd mijn bed uit ging, al was het iets laten dan normaal, ik had nogal moeite om uit bed te komen. Wat was ik moe, maar goed. Bij het indoen van mijn lenzen merkte ik het al, mijn oor deed een beetje pijn. En ligt het aan mij, of is het daar bij die piercing een beetje dik en paars, met witte randjes langs het gaatje? Ja hoor, ontstoken. Maar goed, nog geen vlek op mijn humeur, lenzen ingedaan, gegeten en naar werk.
Hele dag weinig last van mijn oor gehad, maar des te meer van mijn linkerlens. Blijkbaar verkeerd ingedaan, want heb de halve dag mijn lens hinderlijk op mijn oog gevoeld, tot ik hem er op werk uit haalde en opnieuw, dit keer goed oplettend of het goed gaat. Zachte lenzen, die ik heb, bestaan voor een groot deel uit water. Tenminste, dat willen ze. Als je ze nat van de lenzenvloeistof inbrengt, heb je nergens last van, ze zijn al volgezogen met vocht, dus hebben weinig vocht meer nodig. Maar op werk heb je geen lenzenvloeistof, en als je je lens uit je oog haalt, zoals ik deed, is de lens droog. Als je dan net als ik de lens er goed uit doet, waar haalt het dan zijn vocht vandaan? Ik weet het, op een pijnlijke manier. Dat ding slurpt zoveel mogelijk vocht uit je oog zelf, zuigt zich vast en probeerd zoveel mogelijk vocht uit je oog te trekken. Dat is geen fijn gevoel. Gelukkig zo erg ‘niet fijn’ dat mijn oog begint te tranen, en dan heeft de lens genoeg vloeistof om zich mee vol te zuigen.

Thuis aangekomen snel omgekleed, moest voor controle naar de lenzen specialist. Klein lichtpuntje op de dag, zag er prima uit, sterkte perfect, ben voorlopig een paar maanden van de controles af. Lekker gegeten, nog in een goed humeur, ook nog toen ik na het eten en de vaatwasser inruimen op Msn kwam, tot slecht bericht nummer 1 kwam…

Ellen, je kent haar misschien nog wel van het stukje van een tijd geleden, had Ieniemienie en mij paar dagen terug uitgenodigd op haar verjaardag. Had er al helemaal zin in, we moesten alleen vroeger komen als de rest, omdat ik Ieniemienie ‘s avonds nog naar huis moest brengen en ik anders niet naar huis kon, maar goed, geen probleem, we konden eerder komen. Blijkt Ieniemienie net die dag een familie dag te hebben, dus ze kon niet, maar geen nood, de dag erna mochten we ook komen. Afgesproken.

Blijkt ze vandaag, na 2 verzette afspraken, niet te mogen. Ouders zien het nut er niet van in ofzo, of vinden het onzin of iets in die richting. Dat is heel erg balen, want dan kan ik ook niet. Ik weet dat Ieniemienie het geen fijn idee vind als ik alleen ga, dus dat kan ik niet maken om te gaan, maar aan de andere kant kan ik het ook niet tegenover Ellen maken om niet te gaan. Dillema’s, en een stuk minder goed humeur, want had er best zin in om er met Ieniemienie heen te gaan en Ellen en Reno eindelijk te ontmoeten.

En als slag op de vuurpijl kwam ik er achter dat de dag en nacht waar ik al een tijdje naar uitkijk, misschien niet doorgaat. Met de Leidse kermis zou Ieniemienie hierheen komen en zouden we naar de kermis gaan, zou laat worden, dus moest ze hier blijven slapen. Ik had het gevoel dat het wel goed zou komen, maar nu ik het schema voor de kermis heb gezien, weet ik bijna zeker dat het niet doorgaat, als haar ouders het ook lezen. Het is nog niet zeker, maar ik reken mezelf niet rijk. Ben bang dat haar ouders er achter komen dat die kermis de dag na dat ze zou komen ook de hele dag open is, en dan zou ze ‘s ochtends vroeg kunnen komen en op tijd naar huis. Dat schiet niet op, zeker omdat het vuurwerk de dag DAARNA pas is, als zij weer naar school moet. Dus overnachten om het vuurwerk te kunnen zien gaat ook niet. Ik kan alleen maar hopen op een wonder en hopen dat ze het niet lezen, en hopen dat ze hier mag blijven slapen. Van het zorgen maken alleen word ik al chagrijnig, maar als het niet door gaat… wie weet hoe ik dan reageer…