Na publicatie laatst gewijzigd op 14 februari 2021 om 17:56

Een video met een verhaal. Ik had het onze vaste lezer en reageerder Marjolijn beloofd. Een ontroerend filmpje, maar geen tranentrekker. Lees over de volgende tekst heen, en het is een filmpje met een hoge aaibaarheidsfactor en geen tranentrekker, precies wat ik beloofd had. Lees het wel en het komt ineens wel in de buurt van een tranentrekker.

Maak kennis met Jorge Narvaez en zijn dochter Alexa. Je hebt ze misschien al eens voorbij zien komen op internet. En naast jou nog zo’n kleine 8 miljoen van je beste internetvrienden en kennissen. In no-time werd hij bekend als ‘the guy on YouTube singing a song with his six-year-old daughter’. Het liedje kende je niet, maar ineens wil je het wel kennen. Jorge of zijn dochter Alexa ken je ook niet, maar toch wil je ze een soort van kennen. En dus duiken we dieper in het verhaal, dieper dan het filmpje waarin je een jongeman ziet tokkelen op een acoustische gitaar, met zijn dochter naast hem, om beurten een stukje zingend van een liedje dat je niet kent, van een band waar je waarschijnlijk ook nog nooit van hebt gehoord, Edward Sharpe and the Magnetic Zeros. Voor zo’n onbekende band komt dit nummer lekker uit de hoek met een leuk meefluitbaar deuntje en een refrein – “home is wherever I’m with you” – waar je opzich niets bijzonders bij zou denken, de tekst klinkt zoals zoveel liedjes, tenzij je Jorge en Alexa wat beter kent. Tenzij je weet dat hij een full-time student is, 24 jaar oud, en pasgeleden uit elkaar is gegaan met de moeder van Alexa en haar zusje. Het liedje zou leuk zijn, maar niets bijzonders tenzij je weet dat Jorge dit liedje elke avond zingt voor Alexa als een manier om haar te helpen met het verwerken van de pijn van uit elkaar gaande ouders, als een manier om haar te helpen omgaan met het hebben van niet één thuis, maar twee. Je zou niet veel van het nummer denken, tenzij je met Jorge hebt gepraat.

“Alles wat ik doe is voor hun,” verteld hij, op weg naar afspraak met een gozer over ‘iets’. De laatste maand zijn er een heleboel gozers en een boel ‘ietsen’ geweest, en een heleboel afspraken en mogelijkheden. Hij plaatste de video op YouTube op 31 December 2010. Drie weken later hebben miljoenen mensen het filmpje gezien. Ondertussen zijn Jorge en Alexa bij de Ellen Show geweest. Een Duits tv station belde hem voor een interview. Univision – Latijns America’s antwoord op Al Jazeera – stuurde een team om hem een paar dagen te volgen. Hij is op de radio geweest in landen over de hele wereld, en kreeg verschillende deals en mogelijkheden aangeboden. Een literair vertegenwoordiger heeft hem een contract aangeboden voor het schrijven van een kinderboek. Edward Sharpe and the Magnetic Zeros, van wie het nummer oorspronkelijk is, hadden moeilijk kunnen doen over het coveren van hun nummer, maar vinden het geweldig en willen hem ontmoeten zodra ze terugkomen van een tour in Australie.

Iets meer dan drie weken heeft het geduurd. Een video van een gozer en zijn dochter zingend op een bed. Geen manager. Geen verslaggever. Geen contract. Geen geld. Zo heb je niets, zo ben je beroemd en heb je schijnbaar alles. Jorge en Alexa hebben opgetreden op haar school, waar ze plotseling een soort celebrity is. Ze is ineens zo bekend dat Jorge haar van de Boys and Girls Club heeft moeten halen waar ze normaal na school heen ging. Ze krijgt nu privé dagopvang, just in case. Dit alles in minder dan een maand. Een kleine meid en haar vader, die de kerst hebben gevierd als onbekenden van de meeste van ons, zijn een wereldwijde sensatie voordat het President’s Day is (Derde Dinsdag van Februari).

Jorge’s verhaal is misschien een beetje bekend, onze Esmee werd ook beroemd via Youtube. Jorge’s verhaal is alleen maar ietsje anders. Hij is jong, 24, en heeft een zes jaar oude en twee jaar oude dochter. Het heeft hem even gekost om zijn draai te vinden in deze ietswat ongebruikelijke maar ook niet onbekende situatie. Hij vond op jonge leeftijd de liefde. Noemt de moeder van zijn kinderen een “geweldige vrouw” en deel van zijn “familie“, maar het werkte gewoon niet. Kan gebeuren, en het gebeurd teveel om iemands oordeel of kritiek te verdienen. Soms zijn dingen gewoon niet goed. Maar Jorge blijft er niet bij stilstaan. Hij is het soort gozer die een boel vooruit lijkt te kijken. Dat is waarom hij zijn leven op orde heeft, van een 1.5 naar een 3.6 GPA (Van een C naar A) op University of California, San Diego. Dat is waarom hij durft te dromen – van het zijn van een invloedrijke fotograaf, van het zijn van een geleerde, van het zijn van de beste vader die hij kan zijn.

Voor iemand als Jorge, de eerste in zijn familie die de middelbare school heeft afgemaakt, laat staan te dromen van het worden van een professor, zijn dromen belangrijk. Het zijn mijlpalen. Hij heeft misschien nooit gedroomd om in de show van Ellen te zitten, of dat hij gebeld zou worden vanuit Duitsland, maar hij heeft wel gedroomd van een beter leven voor hem en zijn dochters. Praat langer dan een minuut met hem, laat hem je ‘bro’ noemen en je weet dat hij ‘iets heeft’. Maar alleen als je de video hebt gezien en hebt geprobeerd voor te stellen hoe zijn leven tot op dat punt, voor alle bekendheid, is geweest. Want als een gozer uit San Diego je ‘bro’ noemt, heb je al snel bedenkingen. Zingt een gozer liedjes met zijn dochter, denk je ook al snel slechte dingen dankzij de huidige samenleving met Robert M. types. Een gozer die hard zijn best doet op school en plannen voor de toekomst heeft, heb je ook een beeld bij, maar waarschijnlijk niet nu al met twee kinderen. Maar gooi je al die dingen bij elkaar in 1 gozer, samen met alles wat je hiervoor gelezen hebt over hem en zijn dochters, word het toch ineens een bijzonder verhaal.

Jorge en zijn dochter worden waarschijnlijk nooit het oude soort beroemdheid, waarvoor je lang bezig was met vallen en opstaan en uiteindelijk misschien een legende werd. Nee, dit is een ander soort beroemdheid. Het nieuwe beroemd zijn. Het soort beroemd zijn dat binnen een nacht kan gebeuren in deze moderne wereld, waar iedereen verbonden is en iedereen een kans heeft. Vroeger werd faam verdiend, timmerde je jaren aan die weg en werd je langzaam steeds groter, beter en beroemder.

En toen kwam Andy Warhol ergens in de jaren 60 met zijn voorspelling dat in de toekomst iedereen in 15 minuten beroemd kon zijn. Een typische self-fulfilling prophecy met real-life programma’s als Big Brother en Idols, en het internet met in het bijzonder natuurlijk YouTube. Dat soort bekendheid zal niet zijn weggelegd voor Jorge en zijn dochter. Een paar maanden hooguit, dan is het alweer voorbij en dan kent niemand ze meer. Maar als je met hem praat krijg je het idee dat hij toch nooit beroemd wilde worden, niet het oude of het nieuwe soort beroemd. Het gebeurde gewoon. En het is leuk om te zien dat de bekendheid – plotseling en vluchtig – iedereen kan overkomen die er niet naar zocht, die het niet zagen aankomen. Niet eens in de verste verte aan zag komen, omdat zijn focus op zijn dochters en zijn toekomst was. En het is leuk om te zien dat zelfs met die bekendheid, zijn focus daar blijft, waar het misschien ook wel hoort. En wie weet, misschien maakt hij op deze manier wel de nieuwe-nieuwe manier van beroemd zijn.

He, kijk je ineens heel anders naar het filmpje.