Onderstaand stuk is geschreven in de bus/trein op de PDA. Dat verklaart de achtergrond. Die ga je in de toekomst vaker zien.

Het zal eens meezitten als je je al ziek voelt. Vanochtend nogal moeite met opstaan. De wekker ging om de 9 minuten, en dat 2 uur lang. Geen eten in huis waar ik trek in heb, dus maar een koek en kopje Cup-a-soup gepakt. Voelde me ontzettend beroerd, maar toch de bus naar het station gepakt. In de bus zelf geen problemen, maar natuurlijk weer wél met de NS. Eerst omreiden via Den Haag, een station waar ik het toch al niet zo op heb. Vanaf daar met de trein naar Utrecht, die natuurlijk 5 minuten vertraging heeft. Eindelijk in Utrecht bleek er helemaal geen trein naar Den Bosch te gaan. Dus zit ik nu in zo’n vervloekte Ns bus. Volgens de klok hierin is het nu 11.55, volgens de borden langs de weg nog 31 km naar Den Bosch. Kijken wat voor ellende me daar wacht. En dat allemaal terwijl ik een 1e klas kaartje heb gekocht omdat ik met mijn zieke kop niet wil staan of dicht op de rest gepropt wil zitten. Maar in de treinen waarin ik 1e klas kon rijden was het zelfs daarin druk.

Het is nu zondag, rond 9 uur ‘s avonds, op weg naar huis. Moet zeggen dat ik me stukken beter voel dan gister. Nog wel last van hoofdpijn, maar mijn keel raakt slijmvrij en ik kan weer beetje ademhalen door mijn neus. Gister weinig last meer gehad in de trein. Zit nu weer in de trein, weer 1e klas en weer druk, ook in de eerste klas. Er is maar 1 eerste klas coupe. Even rondkijken in deze klas. Maar weinig mensen reizen 1e klas, ik normaal ook niet, dus even kijken wat voor soort mensen er zitten. Volgens het bordje boven de deur zijn er 12 zitplaatsen. 2 plaatsen zijn leeg. Er zit een man naar het scherm van zijn laptop te kijken, een film denk ik. Een andere man kijkt door de coupe terwijl zijn vrouw een tijdschrift leest, zij vormen een wat ouder stel. Er is ook een wat jonger stel, kijkt ook maar wat voor zich uit, naar buiten en door de coupe, net als de wat oudere vrouw aan de andere kant van het gangpad. De andere drie bij haar kan ik niet zien. En dan zit er nog een jongeman van 19, de jongste van deze coupe. Hij zit op zijn computertje te tikken. That would be me. Ik vorm de gekste personage in dit stuk, zoals ik om me heen kijk en mensen beschrijf. Ik bevestig hiermee wel een clishé, in de eerste klas zitten alleen rijke mensen en ouderen. En ikzelf dan, een arme timmerman die net bij zijn meisje vandaan komt. Ik ga maar een boek lezen.

Bij thuiskomst vond ik onderstaand plaatje… Lijkt me toepasselijk: