Ja ja, ik heb er weer zin in.
Ik hou de opbouw van vorige keer een beetje aan, dus beginnen we bij de voorspelling over The Veronica’s. En ik had (natuurlijk) gelijk, hoe kan het ook anders met zulke toppers. Na nummer 4 in de Tipparade schoven ze door naar nummer 3 en nu komen ze binnen op 39 in de Top40. Geen hoge binnenkomer, maar Untouched vind ik ook niet hun beste nummer. Feit blijft dat je met een Top40 notering vaker gedraaid word en ze dus bekendheid gaan opbouwen. Hoorde je voorheen niemand over ze, nu al steeds meer. Zodra ze met een nieuw nummer binnen komen zal het als een speer gaan. Ik gok dat Hook Me Up van het gelijknamige album als volgende aan zet is. Dat nummer werd al op de sportschool gebruikt, en ik denk dat die als volgende in de Top40 komt. Dan zal het hek echt van de dam zijn. Ze hebben nog geen tour in Nederland geplanned, maar die komt nog wel. Dan heb ik weer een optreden om heen te gaan.
Afgelopen Zaterdag had ik een ander optreden, zoals al op de Mobile Blog te zien was. The Queen Spectacular, een grote Queen fan die er uitziet en klinkt als Freddy zong heel Ahoy vol met een drietal bandleden die de Queen sound echt konden brengen. Zonder het ietwat matige voorprogramma van een jongedame die de zaal best meekreeg maar niet echt bij Queen past, heeft het kwartet dik anderhalf uur een stampvol Ahoy vermaakt. Ze doen nauwelijks onder voor de echte Queen. Heb een geweldige avond gehad, gezellige buren. Op een tweetal na die blijkbaar slechte kaarten hadden en bij ons de Vip plaatsen probeerden te kijken en daar enigszins hardhandig uit geknikkerd werden, echt een top avond.
Dat openbaar vervoer in Rotterdam draait al op die OV-Chipkaart. Geinig dingetje. Voorlopig stellen ze de landelijke invoer ALWEER uit, maar bij de metro werkte het wel geinig. Natuurlijk naaien ze je wel een oor aan. Ik ging vragen hoe dat werkte, of ik ergens kon opladen, ik heb immers een OV-Chipkaart in mijn treinpas zitten, maar ik kon een kaartje bij haar kopen aan het loket. Krijg je een kartonnen kaart waar blijkbaar een chip inzit. Ga je de hoek om, en ja hoor, groot oplaadpunt. Iets zegt me dat dat goedkoper had geweest. Maar goed, dat kartonnen kaartje is wel geinig, dat ze in zo’n kartonnen prul een chip kunnen doen en toch niks dikker en groter dan een visitekaartje. Maar het werkt, de poortjes reageren er op en ik kon ermee heen en terug naar Ahoy. Thuis die chipkaart aan een grondig onderzoek onderworpen, en de chip die er in zit is bijna net zo groot als het kaartje zelf. Wel zonde dat de fabrikant er zijn merk op zet, niemand die dat ziet tenzij je je kaartje sloopt om de binnenkant te bekijken. Ook zonde is dat de accu van de camcorder die ik had meegenomen aangeeft 80 minuten mee te gaan, na 94 minuten echt helemaal leeg is, maar het optreden nog niet voorbij is. Mis dus het laatste stukje van The Queen Spectacular op film. Maar goed, van Mark Knopfler heb ik alleen videobelden van de telefoon, en van de optredens van The Blueman Group heb ik zelfs helemaal geen videomateriaal. Dus met de HD beelden die ik nu heb mag ik blij zijn. Volgende halte is een feestje voor genodigden in Amsterdam waar Anouk, Moke, Zuko 103 en anderen zijn, tenzij er eerder nog wat anders tussen komt.
Dan het hoofdstuk Vergeten Taken. Ehm, wat moest ik ook alweer onthouden?
Ohja, weet het weer. Nee, toch niet… Kevin wist het ook al niet meer. Maar goed, die is morgen jarig, dus daar ga ik maar eens heen, misschien dat we na kortstondig brainstormen over wat we nou eigenlijk ook alweer moesten doen, er achter komen wat we zijn vergeten. En anders moet ik Marjolijn maar op haar woord geloven dat ik gewoon vergeten ben met haar af te spreken voor kooklessen en mijn verjaardag. Zij zat immers met haar kont in de Turkse zon. Nou, welkom terug in Nederland, 17 graden en kljeute weer: veel regen, weinig zon. Maar goed, als ik dat vergeten was, is dat ook opgelost. Weet ik alleen niet wat dat met Paardenmeisje te maken heeft, weet toch vrij zeker dat het met haar te maken had.
Maar natuurlijk! Ik had haar site gered van een gratis host die dreigde haar eraf te gooien met haar site en al, en dan zou ze al die moeite die ze erin gestoken had kwijt zijn. Aangezien een mooie site zonde is om weg te laten vagen, en ik van haar hield, heb ik dus met pijn en moeite haar site gered, verbeterd en hier ondergebracht. Voor haar Pony Pimping ben ik zelfs van scratch up begonnen voor haar. Kijk, ik doe dat natuurlijk graag voor iemand waar ik om geef, zo heb ik meer sites gemaakt en in onderhoud, maar ik kan me vaag herinneren dat ik met de eer zou strijken ofzo. Ik heb nooit beweerd dat ik die site tegen dierenleed heb gemaakt, het meeste werk had zij al gedaan, ik ga niet met die eer strijken. En ach, samen met die Pony Pimping site was het maar een paar dagen en paar uur werk. Maar krijg maar mooi een lastig hoestje of een druipneus, om het maar netjes te houden, als je denkt dat ik die uren weg ga gooien. Ik heb al genoeg weg gegooid aan geld en moeite. Ik ben met mijn zieke kop daar nog een paar keer heen gegaan, zelfs nog een gitaar geschonken die ik toch al voor haar had gekocht. Zo af en toe duikt er nog een foto van haar op (waarom blijft dat me achtervolgen) en gok eens uit wiens salaris bijna al jouw kleding komt? Ik wil er geen stuiver van terug, en als die kleding terug komt gaan er een paar derde wereld tieners er heel hip bijlopen, want die kleding gaat dan mooi naar een goed doel. Maar ik wil het niet terug, niet aan materiaal of geld, maar een beetje waardering zou geen slecht idee zijn. In plaats daarvan krijg ik boze berichten met eisen die nergens op slaan, beledigingen over een leven dat zielig en weet ik veel wat nog meer zou zijn. Een nieuw schoothondjevriendje komt kort daarna proberen mijn site te verkrachten met een kinderachtige reactie. Kijk, wiens leven was er ook alweer zielig? Je kan ook normaal doen, bereik je veel meer mee. Maar in plaats van een beetje waardering voor alles dat ik uit liefde voor haar heb gedaan, ik was tenslotte haar vriend valbreker, en zelfs daarna nog, ben ik de klootzak en heb ik alles verkeerd gedaan. Als ze me een klootzak vind, dan ben ik dat wel. Wil tenslotte niet onderdoen aan haar verwachtingen. Dus, de sites zijn aangepast, zodat er geen twijfel bestaat wie wat heeft gedaan, en eens extra in de spotlight gezet. Maar hell no, ik haal ze (nog) niet weg. Krijg ik geen waardering van haar zelf, dan misschien wel voor het werk dat ik ervan gemaakt heb. En nu wil ik niks meer horen, tenzij het op een normale manier gaat. En anders stuur je maar iemand die wel normaal kan doen. Vorige keer dat ik dat zei, kwam Rutger op de proppen. Dat is dus NIET normaal. Moet ik het verschil even uitleggen of snap je zelf ook dat hij er geen flikker mee te maken heeft en fatsoen een onderdeel van Normaal Doen is. Dat maakt hem dus een ongeschikte kandidaat. En daarmee hoop ik dat de kous af is. Heb namelijk geen zin in de hatelijke toestand die gecreëerd is.
Ik richt me liever op de leuke dingen in het leven, zoals Queen en andere geplande uitjes, de kittens over een paar weken, vrienden en familie en de lonkende liefde. De lente is dan misschien weer even wat verder te zoeken met de regen, de lente zit wel in mij.
